Młodzi o depresji wśród młodych

Niemal 200 osób wzięło udział w Seminarium Naukowym „Średnik – ciągłość życia z motywem depresji”, który zorganizował Samorząd Studentów.

Spotkanie rozpoczęto debatą oksfordzką, której mówcami uczniowie II LO w Koninie w składzie: Maria Kowalska, Gracjan Działak, Aleksandra Cieślak oraz Jakub Maciejewski. Naprzeciwko nich zasiedli przedstawiciele z III Liceum im. Cypriana Kamila Norwida: Aleksandra Kupińska, Julia Tęgos, Zuzanna Szelewska i Maciej Mikołajczyk. Teza: „Jako osoba ze statusem uczącej się i zdiagnozowaną przez specjalistę depresją, szukanie i wdrażanie rozwiązań na własną rękę po przerwanej terapii przyniesie mi więcej szkody niż pożytku”, została poddana pod głosowanie widowni zarówno przed, jak i po debacie.

Serię merytorycznych prezentacji otworzył dr hab. Jakub Bartoszewski referatem „Ambiwalencja a okres adolescencji”. Zwrócił w niej uwagę na etymologię tych słów kluczowych wraz z ich silnym powiązaniem, przedstawiając na konkretnych przykładach, z czego wynika rozchwianie emocjonalne młodych ludzi. Tę perspektywę skonsolidował m.in z podkreśleniem istoty solidnej protodiagnozy i wspieraniem adolescenta w pracy rozwojowej w kontekście depresji. W dalszej części dr Edyta Łoboda-Świątczak, porównując depresję do grypy, omówiła klasyfikację depresji wraz z towarzyszącymi jej symptomami. Mity w zakresie farmakoterapii i psychoterapii obaliła dr Agata Juruć, jako przedstawicielka środowiska terapeutycznego. Jednocześnie rozwiała wątpliwości m.in w kwestii dobierania właściwych komunikatów w stosunku do osób dotkniętych przez depresję, podając także idące za nią przykłady zniekształceń poznawczych. Ostatnie wystąpienie w tej sekcji wygłosił koordynator seminarium – student Mariusz Wieczorek, przedstawiając uczestnikom uniwersalne narzędzia wspomagające regulację emocji.

Seminarium, które odbyło się 4 kwietnia, zwieńczył prawie godzinny panel dyskusyjny, w którym ponownie głos zabrali wspomniani wcześniej prelegenci wraz z mgr. Arturem Cyganem. Podsumowano w nim poprzednie sekcje, wzbogacając o dodatkowe wątki i trafne spostrzeżenia wobec motywu przewodniego, odpowiadając równolegle na pytania, które studenci sformułowali wcześniej w formularzu rejestracyjnym. W czasie dyskursu pojawiły się m.in wątki roli bliskich, czynników biologicznych i samoświadomości samych pacjentów, a także rynku psychoterapii w Polsce.  Spójne wnioski zbiegały się wokół potrzeby rozwijania psychoedukacji, uprawomocnienia emocji, które się odczuwa, oraz zorientowanie na pomoc specjalistów, wraz z proaktywnym spojrzeniem na spektrum leczonych przez nich przypadków i szukanie dopasowanego przedstawiciela zawodu podług samych siebie. 

Mariusz Wieczorek