Odszedł dr hab. inż. Maciej Urbaniak

Dla Jego osiągnięć w zakresie edukacji młodzieży akademickiej oraz osiągnięć w zakresie edukacji i rozwoju kadr dydaktycznych w jednostkach uczelnianych decydujący wpływ miały współpraca międzynarodowa oraz osiągnięcia organizacyjne i naukowe. Do historii naszej uczelni przeszedł jako twórca i dziekan Zamiejscowego Wydziału Inżynierii Środowiska w Turku.

Dr hab. inż. Maciej Urbaniak urodził się w 1938 roku w Jastrowie, w województwie wielkopolskim. Ukończył Akademię Rolniczo-Techniczną w Poznaniu. W 1968 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a w 1976 roku doktora habilitowanego nauk technicznych.

Po studiach w Poznaniu podjął pracę w Instytucie Przemysłu Skórzanego w Łodzi. Opublikowane za granicą wyniki badań naukowych z tego okresu spowodowały, że w 1969 r. otrzymał propozycję pracy w Wielkiej Brytanii. W tym czasie z ramienia ONZ pracował też naukowo w British Leather Manufacturer´s Research Association. Po powrocie do kraju, od 1973 do 1984 roku, był dyrektorem naczelnym Centralnego Laboratorium Chłodnictwa. Swoją działalnością tam wywarł wpływ na ówczesną szybką rozbudowę przemysłu chłodniczego w Polsce, czemu sprzyjała Jego szeroka współpraca międzynarodowa. W latach 1972-1984 przebywał w USA, wyjeżdżał do innych krajów, gdzie współpracował z zagranicznymi organizacjami naukowymi. Był też członkiem International Institute of Refrigeration w Paryżu. W 1984 roku związał się na dobre z ówczesnym Wydziałem Budownictwa i Architektury Politechniki Łódzkiej. Kierował tam kolejno Zakładem Inżynierii Środowiska, Instytutem Inżynierii Środowiska i Katedrą Inżynierii Środowiska.

W 2006 roku związał się z naszą uczelnią, wtedy Państwową Wyższą Szkoła Zawodową w Koninie, w której powołano Go na stanowisko dyrektora tworzonego właśnie Zamiejscowego Instytutu Inżynierii Środowiska w Turku. Z racji dużego osobistego zaangażowania w organizację tej jednostki, w tworzenie programów kształcenia oraz w rozwój kadry dydaktycznej od podstaw, wywarł na nią bezpośredni wpływ, naszą uczelnię wybrał jako swoje podstawowe miejsce pracy. Rok później instytut przekształcono w Zamiejscowy Wydział Inżynierii Środowiska (później Zamiejscowy Wydział Budownictwa i Instalacji Komunalnych), którego dziekanem był do 2011 roku. Po reorganizacji uczelni objął w 2015 r. (na rok) Katedrę Budownictwa i Inżynierii Środowiska. Z naszą uczelnią był związany do końca roku akademickiego 2020/2021.

Rozwój kadry nauczycieli akademickich był zawsze znaczącym elementem procesu edukacji na podległych mu kierunkach. Jego byli doktoranci są obecnie cenionymi pracownikami dydaktycznymi różnych uczelni, na wydziałach związanych z inżynierią środowiska i szerzej z budownictwem.

W edukacji młodzieży akademickiej oraz rozwoju kadr nauczających bardzo pomocne były jego umiejętności organizacyjne. Łączenie pracy naukowej, projektowej i wykonawczej oraz wieloletnia bardzo szeroka współpraca międzynarodowa pozwalały Mu inspirować programy kształcenia studentów odpowiadające istniejącym i spodziewanym potrzebom gospodarczym w zakresie inżynierii środowiska z uwzględnieniem rozwoju skupisk ludzkich oraz konieczności modernizacji przemysłów ekologicznie uciążliwych.

Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 510 ważniejszych pozycji, z czego główną część stanowią prace opublikowane w kraju i na świecie, m.in. w Wielkiej Brytanii, Czechosłowacji, Niemczech, Węgrzech, Rosji (ZSRR), Francji, Hiszpanii, Indiach, USA i Płd. Afryce. Reszta to kilkadziesiąt prac zastrzeżonych niepublikowanych, kilkanaście patentów, ponad 40 prac wdrożonych do praktyki, przemysłowej, wiele prac projektowych.

W uznaniu dla Jego pracy przyznano Mu Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania w 2016 r. otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej. Swoje medale nadały Mu także Politechnika Łódzka oraz Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Koninie. Tytuł Honorowego Profesora naszej uczelni otrzymał w 2016 r.